Yükseliş

Toprağa düştüm düşeli

kursağımdaki keskin heves tadıyla

afalladım kaldım öyle.

Galikya'da yaşamak

öyle alışık etmiş ki yeşile 

bir an için düşünce griye

kendimden geçmişim öyle.

Düştüm yağmurla

gri toprağa

karıştım bir tutam tohuma

ve ulaştım yine 

gözlerinin yeşiline.

Bir tutam kağıt buldum

planlar arasında.

Meraklanma dedi.

Bu sancı da biter,

bu yaprak da düşer,

bu sonbahar da biter.

Sen sarıl,

inan ki bu

her şeye yeter.

Ve anladım ki

Gökkuşağı için

yağmur gerek.

Sevinç için

hüzün gerek.

Şiir için

yüzün gerek.