İntiharımın Dizeleri

İçimde adını ağzıma almaktan ürktüğüm korkular yığılı.
Sesini unutmaya mı başlıyorum yoksa?
Yoksunluklarımdan öte gidemediğim şu gecesiz hayatımda
ilk defa sensizliği hissettim bugün.

Her sigara nöbetlerimde sana ulaşırken, 
alkol damarlarımı esir alışmışken,
adını anmadan bir gün dahi geçirmemişken
ilk defa sensizliği hissettim bugün.

Hatıramdaki gülümsemen sana ait değil miydi yoksa?
Onu da mı unutmaya başlıyorum?
Kabuk mu bağladı sonunda bu kanayan yara?
Yokluğundan daha beter bir acıyla tanıştım,
ilk defa sensizliği hissettim bugün.

Yağmur camlarıma düşerken görürdüm yüzünü oysa
yada en sevdiğin türkülerde duyardım sesini.
Hep şu tepelerin ardında düşünürdüm seni.
Sokağımda koşuşturan,
dizleri yaralı küçük kızın
 busesinde görürdüm 
mavi düşlerini.
Utanıyorum, 
hiç bir şey hatırlatmadı bu sıra bana seni,
ilk defa sensizliği hissettim bugün.

Üzgünüm ömrüm, 
bu yarım kalmış hikayenin de 
sonunu getiremedim.
Severdin halbuki,
sana yazılmış hastalıklı şiirlerimi.
Şimdi elimde tutuyorum bir tanesini
Sözleri kırık dökük, sana getirmesini umduğum 
ahiret treni bileti sanki.

Son bir mektup getirmek istedim sana
maalesef bu 
intiharımın dizeleri.