Galikya Haritası

Hiç yaşadığınız şehre ait olmadığınızı 

hissettiğiniz oldu mu? 

Kaldırımdaki serçe, 

dalındaki yaprak, 

buzdolabındaki limon dahi 

yabancı geldiği oldu mu? 

Okuduğunuz kitabın 

eski arkadaşlarınızın 

hatta düşüncelerinizin dahi 

bilmediğiniz dilde konuştuğu oldu mu? 

Attığınız adımların 

nereye götürdüğünü bilmeden 

aştığınız insanların 

yüzüne bile bakmadan 

öylece yürüdüğünüz, 

çalan şarkının sözlerine dikkat etmeden 

sadece müziğin ritmine 

kendinizi kaptırdığınız oldu mu? 

Yıktığımda tüm bunları  

verdi gökten Tanrı 

bir parça cennet haritası.

İşaret etti Galikya'yı.

"Buradadır, ruhunun yansıması."

Sol yanımda sevdiğim kadının elleri, 

sağ yanımda şiir dizeleri, 

bir ayağım yeşil çimende, 

bir ayağım mavi denizde. 

Altın güneş tepemde 

bir papatya içinde.

Az ötede kuru kalabalık 

ve biz burada tamız.

Bakmadan sağa sola

birbirimize karışmışız.

Bıraktık eksikliğimizi

tutuştu kalbimizin ritmi.

Bir adım metrekare 

birleşen hayatlar 

ötesi soğuk, 

üşür şarkılar.

Düşersin kalabalığa

yine kararır dünya.

Bir adım metrekare

sarılma alanı

sevdanın başkenti burası.

Yani demem o ki dostlarım.

Varmak isterseniz 

Galikya'ya siz de 

kalmalısınız 

kalbinizin attığı yerde.

Sarhoşluğun Dorukları

Öyle derin ayırt edemem her şeyi.
Yaprak yeşildir mesela
yada cennetin rengi
bir tutam yüreğimdeki sevda
bir de öptüğüm gözleri.

Yolculuk vakti, şu saatte
tüm şehir terk ediyor beni bu gece.
Dertleniyorum,
elim sigaraya gidiyor önce
tütünce sol yanımdan kokusu
vazgeçiyorum, vazgeçiyorum.
Kaybolmasın şimdi, sevmez diyorum.

Konuşmak için
ne dediğini bilmeden
ve getiremeden
sözün sonunu
ya sarhoş olmak gerek
ya da bir çift göz içinde
kendini görmek.

Atmak için derin bir kahkaha
tüm kalabalığın arasında
en çok da
neye güldüğünü bilmeden
ya sarhoş olmak gerek
ya da bir çift göz içinde
kendini görmek.

Yolculuk vakti, şu saatte
tüm şehir terk ediyor beni bu gece.
Meraklanma sakın
görüşeceğiz yine
ya anıların içinde
ya da Galikya'nın dizelerinde.

Fazla alışma gittiğin yere
İstanbul, ben
ve mavi deniz
seni çok özleyeceğiz.

Sol Yanımdaki Soba

Eylül geldi gitti,
ekim de başlar birazdan.
Ellerin üşür, dudakların çatlar.
Bastırır kış yorgunluğu.
Ellerini cebine atıp,
dudağında kırık bir ıslıkla
yürür gidersin sözleştiğin yere.

İnsanlar gelip geçer
sen görmezsin.
Zaman akıp gider
fark etmezsin.
Adıyla yankılanır bedenin
ve sarsılır birden tüm dünya.
Anlarsın ki
sen sevmişsin.

Eylül geldi gitti,
ekim de başlar birazdan.
Ha bugün, ha yarın
yine başlar elvedalar.

Üşüdüğünde geçsin karşına,
düşsün rahmeti kurak dudaklarına.
Koysun dizlerini dizlerine,
dalsın gitsin öyle gözlerinin
en derinine.
Bak o zaman nasıl da
yanıp tutuşuyor
sol yanındaki soba.

Artık anladım.
Üşütmemek için
sıkı sevmek gerek.
Görmek için
gözlerini yumman gerek.
Eldiven yerine
elini ver bana.
Atkı yerine
sarıl boynuma.
Bak o zaman nasıl da
yanıp tutuşuyor
sol yanındaki soba.

Hep böyle değilimdir, tanıyorsun beni.

Sustum ara sıra. 

Tek kelime 

çıkmadı ağzımdan 

en özlediğin saatlerde. 

Bu yüzden seni 

üzdüm belki de. 

Yine pencere önünde

olup olmadık şeylere

kızıp sinirleneceğim.

Hep böyle değilimdir.

Tanıyorsun beni.

Çekerken içime

sigaramın en sert yerini

seni anlatan bir şarkıya 

eşlik edeceğim yine.

Hep böyle değilimdir,

tanıyorsun beni.

Durduk yere 

gülerken karşılıklı

seninle saatlerce

sustum ara sıra

en özlediğin saatlerde. 

Bu yüzden seni 

üzdüm belki de.

Kızma bana kadınım.

Sana çıkar her adımım,

seninledir rüyalarım.

Bastırınca özlemin sesi

ve görmek istediğinde beni

sol yanına bak.

Ben yine yaşadığın şehirde

parmak uçlarını öptüğüm yerdeyim.

Darılma yağan yağmurlara

söz olsun sana
gelecek ağustos sıcağı.

Piknik örtümüz üzerinde sarılmamıza

devam edeceğiz
kalan hayatımız boyunca.

***

Ben seni sevdiğim zaman bu şehirde 

Yağmurlar yağardı.

Eylül

Binbir telaş ve elvedaları peşine takarak
geldi yine eylül sarısı.
Şiir gibi olsa da ne yazık ki anlatır ayrılığı.
Düşleyince son sarılmayı
ve hoşça kal deyince evim dediğim kişi
bu hala titretir sesimi. 

Karaladığım kağıtlarım haritam

sigaralarım pusulam

müziklerim ise adres sorduğumdur. 

Hepsi yeşile uzanan bir kapı,

sandığımın anahtarıdır.

Kaç şiir çıkarır 

beni evinin yoluna? 

Hangi sokağın sonu 

başlatır adını?

Şehirlerin önemi yok
olsun Muğla, İzmir,
İstanbul yada Ankara
görüyorsam yine seni
bakınca aynaya
yan yanayızdır hala.

Yine Düştü Yolumuz

Yine düştü yolumuz.
Ezip geçen insanlara,
yıpratan zamana rağmen
en olmadık anda
yine düştü yolumuz.

Gün oldu şeytan oldum
Tanrı'yı Adem'den kıskandım.

Gün oldu ay oldum
güneşe tutuldum.

Gün oldu deniz oldum
kumsala tutundum.

Gün oldu yağmur oldum
yaprağın oldum.

Azdan çoğa erdim,
hepten hiçe geldim.
Olsun.
Yine düştü yolumuz.

Başka bir durağındayız
şu günlerde yolculuğumuzun.
Toplayıp bavulunu apar topar
kaçtın yaşadığın şehirden
benim satır aralarıma.
Hiç değişmemişsin inan.
Hatırladığım gibisin hala.
Kaybolmamızın ardından

Olsun.
Yine düş'tü yolumuz.