Zar Zor Bir Veda

Zar zor görüyorum
aklımdaki mısraları
şimdi aklım fikrim hep
sigara dumanı.
Alışık değilim öyle
veda mektuplarına,
zar zor hatırlıyorum zaten adımı.

Silinmeye başladı yavaştan
hangi sokak çıkardı evime
hangi şarkı dokunurdu yüreğine
hangi şiir daldırırdı düşlere.
Hepsi zar zor öldü.
Öldü de oldu.

Şimdi hatırlıyorum
bir başkaydım zamanında.
Avuçlarım terlerdi aşkı andığımda.
Şimdi hatırlamıyorum
daldığımda uzağa
ne yapardım tek başıma.

Hoşça kal Galikya,
ağaçlar ve piknik örtüleri.
Söylemiştim en başında
"Hep böyle değilimdir, tanıyorsun beni."
Terk ediyorum evimi
ve sokaklar
eminim saklar küllerimi.

Leyla

Sen Leyla
Düşlerimin özü, son gördüğümsün
Sabah yelleri gezerdi teninde
ve şiir tadı vardı gülümsemende

Ah Leyla
zamansız gelensin.
Gelen misin giden misin?
Hiç bilinmeyensin.

Sen Leyla
Ne kadar uzaksan
bir o kadar rüyasın.
Şehrin fısıltıları gezer isminde
ve sonbahar hüznü vardır gözlerinde.

Ah Leyla
Yeşillerde gezersin
Avuçlarını alsam
koca bir şehre denksin.

Sen Leyla
geceme giren güneşsin
Üşüdüğümde sarar
saklarsın bedeninde.
Çocuk masumiyeti taşırdın ceplerinde
ve güvercin kalbi telaşı vardı özleminde.

Ah Leyla
Mecnun'un katili Leyla.
Düşünmeden söylediklerimsin.
Şekersiz sevdiğim kendimden gizlediğimsin.
Sen Leyla
Sen
Adamı katil edersin.