Pardon Bakar Mısınız?

Her şey yolundaydı. Adam insanlar aşıp giden yüzlere bakmıyordu. Tek derdi parasızlıktan yenisini alamadığı sigarasının son tekini içmek için uygun vakti beklemekti. Her şey yolundaydı. Çocukluğunun geçtiği sokaklardan gidiyordu. Kulağında çalan şarkının ritmine göre adamlar atıyor. Kafasında yeni şiirine mısralar uyduruyordu. Her şey yolundaydı. Sözleştiği yere biraz geç kalıyor gibiydi. En nefret ettiği şey bekletmekti oysa. Yıllar sonra ilk defa başını kaldırdı yürürken insanların yüzüne baktı. Çocukluğunun geçtiği bu mahalleye ait olmayan ama onun ait olduğu kadını gördü. Her şey yolunda mıydı? Kalakaldı olduğu yerde. Tüm dünya sözleşmiş gibi ağır davrandı. Herkes başını çevirmişken kadın adama baktı. Her şey yolunda mıydı? Ne hissetmeliydi? Ne demeliydi? Sıkı sıkıya sarılıp kaburgalarının arasından ait olduğu yere yani yüreğine mi koymalıydı? Yoksa her gün yediği tokattan bir tane daha mı yemeliydi? Her şey yolunda falan değildi. Hiç bu kadar kötü olmamıştı adam kabuk bağlayan yarasının kanadığını hissetti. Zaman kızgın demirlerle merhemlerken adamın ruhunu yine aynı yerden yaramıştı. Bir anlığına, yemin olsun sadece bir anlığına baktı kadın adamın gözlerine. Yıllar boyunca bir yere oturup konuşsan bu kadar şey anlatamazmışsın gibi. Tanımadı kadın. Geçti gitti karıştı kalabalığa. Her şey yolunda mıydı? Daha boktan olamazdı. Adam cebindeki son sigarasını çıkardı. Daha iyi vakit olamazdı. Gideceği yere de geç kaldı. Olsun zaten ölüm için bile geç kalmıştı.